بررسی تداخل اثر اکسی توسین و سیستم اوپیوئیدی در هسته ی لوکوس سرولئوس بر درد حاد در موش صحرایی

مقدمه: برخی مطالعه ها حاکی از دخالت هورمون اکسی توسین در کنترل درد، رفتارهای جنسی، اضطراب و عشق است. مکانیسم اثر این نوروپپتید در کنترل درد کاملاً مشخص نشده است. با توجه به وجود گیرنده های اکسی توسینی و اوپیوئیدی در هسته ی لوکوس سرولئوس، به عنوان یک هسته ی مطرح در درد، هدف این مطالعه بررسی اثر اکسی توسین و تداخل آن با گیرنده های اوپیوئیدی در درک درد می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های نر نژاد ویستار با وزن20±270 گرم استفاده شد. حیوانات به گروه های دریافت کننده ی سالین، اکسی توس‍‍‍ین (nmol/2µl 3) (حل شده در سالین) به تنهایی و اکسی توسین همراه نالوکسان (به عنوان آنتاگونیست گیرنده های اوپیوئیدی) (nmol/2µl 3) به درون هسته ی لوکوس سرولئوس تقسیم شدند. از دو آزمون صفحه ی داغ و پس کشیدن دم برای ارزیابی درد استفاده شد. یافته ها: تزریق اکسی توسین در هسته ی لوکوس سرولئوس باعث بی دردی معنی داری در هر دو آزمون شد (001/0p<). نالوکسان توانست اثر بی دردی اکسی توسین را کاهش دهد (05/0p< tail flick:) و (001/0p< hot plate:). نتیجه گیری: اکسی توسین اثر ضد دردی خود را از طریق هسته ی لوکوس سرولئوس انجام می دهد. با توجه به کاهش اثر ضد دردی اکسی توسین توسط نالوکسان، به نظر می رسد این نوروپپتید بخشی از آثار ضد دردی خود را به واسطه ی بر انگیختن سیستم اوپیوئیدی موجود در این هسته انجام می دهد.